Como me gusta ser vaga

Si. Síntoo, pero disfruto afundindo o cú no sofá co rato do ordenador nunha man, o mando da tele noutra, os cascos nas orellas, un libro nos xeonllos e comendo chocolate, surtido cuétara e [outra vez] mandarinas -[sí, todo á vez]-. Como vedes así é imposible aburrirse. Tamén é imposible facer nada ás dereitas. Pero de cando en vez á agradable non facer nada -ou facelo todo- e regresar as tardes de domingo de cando era pequena. Só falta a chuvia -que tampouco fai falla que xa tiven dabondo- e carrusel deportivo co fútbol. Non era tan pequena como na foto -evidentemente- pero meu pai sempre me di: con lo guapiña que eras! En plan: que pena que seas tan fea ahora. Todo sinceridad, oiga.
Pero o básico é o de sempre, porque boto de menos ás veces ser unha chinorrita -guiño coruñento-? se non facía nada productivo! Pero se estaba tan ben...........................................................................

Cambio de tema para unha pregunta xeral para competir ca de audiovisual: considerades 'A propósito de Henry' como unha película básica dos 90? É para gañar a de audiovisual nesa macro lista que nos propuxemos. Al rico pique!!